Buurthuisverantwoordelijke vol energie

Ninove heeft heel wat buurthuizen. Om de dagelijkse werking in goede banen te leiden kan de stad rekenen op enkele enthousiaste vrijwilligers. Een van hen is Luc Vernaillen. Sinds 2006 is hij buurthuisverantwoordelijke van ’t Kouterken in Okegem. Ondertussen heeft Luc zo’n 73 lentes op de teller, maar aan energie ontbreekt het hem tot nog toe niet. Wij gingen hem eens aan de tand voelen over wat een buurthuisverantwoordelijke zoal moet kunnen.

Luc, hoe kwam je erbij om buurthuisverantwoordelijke te worden?

“Ik ben geboren en getogen in Okegem. Hier is altijd een bruisend buurtleven geweest en het leek me wel leuk om daar mijn steentje aan bij te dragen. Ik ben meer dan veertig jaar zelfstandig staaltechnieker geweest. Toen mijn zoon de zaak overnam en ik met pensioen kon gaan, kwam er dus wat extra vrije tijd. Het toeval wil dat in diezelfde periode mijn voorganger, Jozef Vander Speeten, stopte als buurthuisverantwoordelijke. En zo ben ik hem dan opgevolgd, dat moet in 2006 geweest zijn.”

Ondertussen zijn we 18 jaar verder. Doe je het nog altijd graag?

“Absoluut! Het is fijn om een bijdrage te kunnen leveren aan het verenigingsleven en het buurtleven in Okegem. Het geeft veel voldoening om verenigingen te ondersteunen of om mensen tevreden te stellen wanneer zij de zaal huren voor een feestje. Het is een bron van sociaal contact en het dwingt me om uit de zetel te komen (lacht). Het heeft er ook voor gezorgd dat ik beter met de computer heb leren werken. Je haalt er dus voor jezelf ook wel wat uit. Wat ik wel fijn vind is dat je als buurthuisverantwoordelijke niet met tafels, stoelen en bakken bier moet sleuren. Die zaken zijn allemaal voor de huurder.”

Wat moet je als buurthuisverantwoordelijke zoal doen?

“Je bent eigenlijk een soort tussenpersoon tussen de stad en de gebruikers van het buurthuis. Vroeger konden mensen nog rechtstreeks naar mij bellen om de zaal te reserveren, maar daarvoor moet men tegenwoordig bij de dienst cultuur van de stad terecht. Dat is best makkelijk. Als buurthuisverantwoordelijke krijg ik dan een lijst met de reservaties en de contactgegevens van de huurders. Ik spreek met hen af om de sleutel te overhandigen en de dag nadien om de sleutel terug in ontvangst te nemen. Daarna ga ik ook na of alles netjes werd achtergelaten, maar dat is meestal geen probleem.

Soms moet je ook vliegende brigade spelen. Zo was er onlangs een wafelenbak van een vereniging. Zij hadden te veel wafelijzers aangesloten en de zekering was afgeslagen. Dan moet je natuurlijk opdraven om de zekering opnieuw op te zetten. Regelmatig doe ik ook een ronde in het gebouw en dan geef ik zaken die hersteld moeten worden door aan de technische dienst, zodat het gebouw in goede staat blijft. Ook met de stadsdiensten heb ik ondertussen een goed en fijn contact. En ik kan ook rekenen op Luc en Marc. Zij vervangen mij als ik bijvoorbeeld zelf met vakantie ben ofzo. Het is dus ook niet zo dat je zelf niets meer kan doen als buurthuisverantwoordelijke.”

Hoelang wil je nog doorgaan als buurthuisverantwoordelijke?

“Zolang mijn lijf en hoofd meewillen. Ik ben er natuurlijk al 73, maar voor mij heeft het nog steeds meer voordelen dan nadelen. Je komt onder de mensen en je blijft ook wat structuur houden in je leven. Niets dan voordelen dus. Maar zolang ik gezond blijf ga ik door tot mijn 100^ste verjaardag (lacht).”

Zelf buurthuisverantwoordelijke worden? 

Aanstekelijk hé, die Luc?! Heb je na het lezen van dit interview zelf zin gekregen in een job als buurthuisverantwoordelijke? Meer info lees je op de website, je kandidaat stellen doe je bij de dienst cultuur!