Voor elkaar door het vuur
Op een zonnige winterdag spraken we af met adjudant Johan Van Santen en Lorenzo Benedettino, die als stagiair zijn opleiding tot brandweerman aan het afronden is. We staan nog even te wachten aan een van de grote poorten van de brandweerkazerne wanneer een ladderwagen ons met loeiende sirene voorbij raast. Daar gaat onze afspraak. Een schouwbrand, weet men ons in de kazerne te vertellen. Gelukkig bleek het vals alarm en enkele minuten later rijdt de ladderwagen achterwaarts de garage terug binnen, met het zelfde gemak als was het een klein stadswagentje. Het is meteen duidelijk: hier werken straffe mannen!
Johan, we hadden je bijna gemist?
Johan: “Ja, dat is het leven van een brandweerman. Als de plicht roept zijn we weg. Deze keer zonder al te veel erg. We kregen een melding binnen van een schouwbrand. Dan moeten we er snel bij zijn om erger te voorkomen. Gelukkig bleek het vals alarm.”
Gebeurt het dikwijls dat je zo onverwacht moet uitrukken?
Johan: “Elke oproep is natuurlijk onverwacht. Een noodgeval laat zich niet plannen. Het gebeurt dat de telefoon ’s nachts gaat en dat we in zeven haasten moeten vertrekken. Maar gelukkig is er met het nieuwe dispatching systeem ook wel wat verbetering. Het computersysteem dat de interventies aanstuurt kijkt naar de beschikbaarheden van brandweermensen. Als er in een bepaalde brandweerzone onvoldoende manschappen beschikbaar zijn, wordt er een ploeg van een andere zone ter plaatse gestuurd. Dit is wat men in vakjargon de Snelste Adequate Hulpverlening noemt: het systeem kiest steeds de oplossing waarmee de burger het snelst geholpen kan worden.”
Maar het doet dus nog altijd pijn wanneer je ’s nachts uit bed moet?
Johan: “Zeker. Wanneer je onverwacht je lekker warme bed moet achterlaten is dat nooit fijn. Voor ons is dat een onderdeel van onze roeping. We doen het om mensen te helpen. Maar het is natuurlijk ook voor familie ingrijpend. Ook mijn vrouw wordt bij elke oproep wakker. Het licht aan, aankleden en vliegensvlug de deur uit. De meesten slapen daar niet door. Het is daarom ook belangrijk dat je familie achter je staat wanneer je brandweerman wil worden. Ik was al brandweerman toen ik mijn vrouw in 1990 leerde kennen en ik heb haar toen ook heel duidelijk gevraagd of ik dat mocht blijven doen. Mijn vrouw is immers net zoveel brandweerman als ik. Je moet daar echt op dezelfde golflengte zitten.”
Lorenzo: “Inderdaad. Zonder de steun van mijn vriendin zou ik hier niet zitten.”
Lorenzo, waarom koos je voor een leven als brandweerman?
Lorenzo: Ik ben in 2012 al proeven komen doen om brandweerman te worden. Ik was toen geslaagd, maar mijn thuissituatie was toen niet ideaal en ik heb de kelk aan me laten voorbijgaan. Ik ben immers iemand die er altijd 200 percent voor gaat en dat engagement kon ik voor mezelf toen niet aangaan. Maar in 2020 heb ik het idee om brandweerman te worden terug van onder het stof gehaald. Het is zoals Johan zegt een roeping. Het kriebelt om mensen in nood te helpen. Het geeft veel voldoening. Maar er is natuurlijk ook de spanning en de adrenaline die opspelen wanneer je op het scherpst van de snee moet handelen.”
Is brandweerman vandaag een gevaarlijk beroep?
Johan: “Het is natuurlijk nooit zonder risico. Je komt terecht in situaties waarbij mensen in gevaar zijn en waar we hen naar best vermogen proberen te helpen. Er is dus altijd een risico, maar dat wordt wel zoveel mogelijk geminimaliseerd. Wij scholen ons continu bij om onze kennis en kunde op topniveau te houden. Dat gaat dan over lichamelijke proeven maar ook over technische proeven en bijscholingen.”
Je noemde een leven als brandweerman ook een roeping?
Johan: “Dat is het zeker. Ik vergelijk het graag met de maffia. Hier in de kazerne gaan wij allemaal door het vuur voor elkaar. Wij zijn een echte familie die heel sterk aan elkaar hangt. En zoals overal zijn er wel eens woorden of wrijvingen, maar als die oproep komt gaat dat allemaal aan de kant en stapt iedereen in de wagen met maar één ding voor ogen: hulp bieden.”
Lorenzo: “Dat maakt het ook zo leuk om brandweerman te zijn. Je komt terecht bij vrienden door dik en dun en je weet dat je hier altijd een luisterend oor vindt of een hart onder de riem wanneer het moeilijker gaat. Het is fijn te weten dat er hier altijd een plaats is voor jou.”
En voor elke dag met zoveel passie en doorzettingsvermogen gehoor te geven aan die roeping: een welgemeende dankjulliewel!
Lijkt de brandweer wat voor jou? Neem dan zeker eens een kijkje op de website van de zone Zuid-Oost: https://zuid-oost.hulpverleningszone.be
